Winter

De onrust die je deze najaarsmaanden
van alles wat je bent heeft afgeleid,
verdwijnt: het jaargetijde is aanstaande
dat aan je ware wezen is gewijd.

De nevel heeft rondom het huis bekropen,
de kamer krimpt tot rond de kaarsevlam,
en weer sla je dezelfde boeken open
die je ook vorig jaar in handen nam.

Je leest. Slechts hierin bleef je heel je leven,
wat er ook is geweest, jezelf getrouw.
De dingen zijn zoals ze staan geschreven,
en wat je kwijt was wordt opnieuw van jou.

Jean Pierre Rawie
Uit: Onmogelijk geluk (1992)