Schrijver Martin Bril (1959-2009) schreef jarenlang één van de meest gelezen columns in Nederland. Eerst in Het Parool, later in de Volkskrant. Veel van zijn eerder gepubliceerde stukjes werden gebundeld tot succesvolle boeken. Nieuw is Het geluk dat gezin heet, vol herkenbare familietaferelen.

In de huiselijke kring is een hoop te beleven volgens de schrijver. De aanschaf van een nieuw fonteintje voor in het toilet, een verregende avondvierdaagse, de file naar Zuid-Frankrijk of kwijtgeraakte draadloze telefoons: het zijn de ingrediënten voor mooie schetsen over het gezinsleven. Met oog voor detail beschrijft Bril wat hij zoal ziet en hoort terwijl hij zit aan de keukentafel of door de stad fietst. De dagelijkse rituelen verlopen niet altijd even soepel, zeker niet met twee opgroeiende dochters. Dit levert hilarische en ontroerende situaties op die menigeen zal herkennen. De schrijver wijst de lezer op de mooie momenten in het leven.

 

Soms zit ik met mijn vrouw een uur in de tuin op ons bankje. Dan hou ik haar hand vast, of beter gezegd: haar groene vingers. Soms denk ik aan andere vingers, lange vingers, die heerlijke koekjes, of aan de buurvrouw die geen groene vingers heeft – te oordelen aan het onkruid dat haar tuin overwoekert. ‘Waar denk je aan?’ vraagt mijn vrouw dan. ‘Oo, aan Voltaire,’ zeg ik snel – want ook in huiselijke kring mag ik graag erudiet voor de dag komen en Voltaires motto Il faut cultiver notre jardin is beslist op ons tuintje van toepassing, op heel het leven zelfs. ‘Jaja,’ mompelt mijn vrouw dan, ‘het zal wel.’
Het zijn zulke momenten die een huwelijk glans geven, vind ik persoonlijk, en dus schurk ik mij lekker tegen haar aan, iets waar zij niet altijd van gediend is, maar nu even wel en samen staren we naar de hortensia.

De de symbolische slotzin uit Voltaires Candida die Bril hier aanhaalt, was beslist op zijn eigen leven van toepassing. Bril richtte zich niet op de ‘grote wereld’, maar probeerde het beste te maken van zijn eigen leven. De onderwerpen van Het geluk dat gezin heet, zijn dan ook niet verheven, maar alledaags.

 

In een laconieke stijl en met de nodige zelfspot weet Bril de lezer te raken. De schrijver doet verwoede pogingen om een goede vader en echtgenoot te zijn. Liefde en humor klinken door in zijn aanpak. Familie’s zijn ingewikkeld, maar Bril toont de momenten van geluk. Of het nu een fluitende merel in het voorjaar betreft of de totaalervaring van het stofzuigen. Deze bundeling van zijn beste verhalen over het gezinsleven is heerlijk leesvoer voor een zomerse dag op het strand of in het park.