Schrijver A.L. Snijders (pseudoniem van Peter Cornelis Müller) heeft geen zitvlees. Rondom zijn boerderij is hij bezig met houthakken en het repareren van voertuigen. Kunstenaar Joost Conijn (1971) is bevriend met de schrijver en filmde hem twee jaar lang. Het resultaat is een prachtig schrijversportret.

In 2010 kreeg A.L. Snijders de Constantijn Huygens-prijs voor zijn gehele oeuvre. Snijders is geliefd vanwege zijn zkv’s (zeer korte verhalen), een literair genre dat hij zelf uitgevonden heeft. Ook schrijft hij sinds de jaren tachtig columns voor diverse kranten. Er zijn al meerdere columnbundels gepubliceerd, zelf heb ik veel plezier beleefd aan Heimelijke vreugde 2 (uitgeverij Thomas Rap).

De film van Joost Conijn over A.L. Snijders geeft een kijkje in het leven van de auteur. Het liefst zou Snijders ’s ochtends vroeg al klaar zijn met zijn schrijfwerk, zodat hij de hele dag nog voor zich heeft. Want aan stilzitten heeft hij een hekel. Verder vindt hij het prettige van een deadline dat je niet de kans meer hebt om iets te veranderen aan de tekst. Die verandering zijn namelijk bijna nooit verbeteringen volgens Snijders, integendeel. En, ‘belangrijk is dat ik niet aan lezers denk’, deelt de schrijver mee. De vraag wat het winnen van zo’n grote prijs met je doet komt ook aan de orde. En, moet je per se ambitieus zijn?

De documentaire was in maart 2012 te zien in het Uur van de Wolf (NTR), maar is hier nog terug te kijken.