Je zal maar een jaar of veertien zijn en met je moeder en haar vriend op vakantie moeten, terwijl je vriendinnen gaan feesten op een eiland. Merel ziet behoorlijk op tegen het tweede deel van haar zomervakantie: ze gaat naar een luxe vakantievilla in Toscane waar ze de tijd moet zien te doden tussen saaie volwassenen. Merels moeder, de gevestigde actrice Louise Bergmans, zit behoorlijk in haar maag met haar puberende dochter. Maar haar nieuwe liefde Tim houdt de moed er in: na een geslaagde vakantieweek op een manege (waar Merel smoorverliefd werd op de Italiaanse Nicola), gaat het gezelschap – omringd door vrienden – genieten van al het goede dat Toscane te bieden heeft.

Althans, dat was het idee. Ineens is daar Titus Troost, een kluizenaar die al jaren in Italië woont en uit pure wanhoop auto’s steelt. Ooit was Titus een jonge man met een lieve vriendin en woonde hij in Nederland. Maar dat is verleden tijd en nu leeft hij in een zelfverkozen isolement. Wanneer Merel met Titus in contact komt, besluit ze de reis een andere wending te geven. Titus zit plotseling opgescheept met een eigenzinnig meisje en Louise is radeloos: ze weet niet waar haar dochter uithangt. Heeft Merels vakantievriendje Nicola er soms iets mee te maken?

In De bijvangst (2013), de vierde roman van Wanda Bommer, zijn Merel, Louise en Titus beurtelings aan het woord. Zodoende komt de lezer steeds meer te weten over ieders achtergrond en beweegredenen. Hoewel het perspectief dus steeds wisselt, is het verhaal goed te volgen. Het maakt het boek juist spannend: als lezer weet je soms meer dan de hoofdrolspelers zelf.

Ik ben een goede autodief. Dat komt omdat ik niets forceer. Letterlijk en figuurlijk. Je zult mij geen slot zien openbreken. In feite steel ik alle auto’s op dezelfde manier (…): geholpen door het toeval en de nochalance van de eigenaar. Mijn specialiteit is zorgen dat ik op het juiste moment op de plek ben waar die elementen samenkomen. (Titus op p. 29)

Bommers schrijfstijl is toegankelijk en humoristisch. Hoewel De bijvangst een zinderend avontuur vertelt, is het aangenaam, luchtig proza. Het verhaal is vermakelijk, sommige situaties zijn hilarisch en bepaalde achtergrondpersonages zijn zo cliché dat het komisch wordt. En Merel krijgt haar zin. De toevallige ontmoetingen in combinatie met ondoordachte beslissingen lopen uit op een reis door Toscane die geen van de betrokkenen ooit zal vergeten…

Volg dit blog via Bloglovin’, Facebook of Twitter door op de onderstaande buttons te klikken of vul in de rechterzijbalk je e-mailadres in, klik op ‘Inschrijven’ en ontvang van iedere blogpost een bericht!