– 7 –

Onderweg hebben we onze bucket lists nog eens doorgesproken. Er stonden naar mijn mening meerdere dingen op die niet haalbaar waren binnen het tijdsbestek van onze reis. Ik noemde bijvoorbeeld mijn eigen droom om een instrument te leren bespelen, maar ook enkele wensen van Tom leken me niet doenlijk. Hij toonde zich nogal koppig.
‘Op de maan lopen zal lastig worden,’ stelde hij, alsof het überhaupt tot de mogelijkheden behoorde, ‘maar een uitvinding doen of in het Guinness Book of Records komen wil ik zeker niet uitsluiten. Misschien zijn die twee wel te combineren.’
Daarna begon hij over het eten van paddestoelen. Hij wilde graag eens hallucineren en had bedacht dat dat goed samen ging met mijn wens om een nacht onder de blote hemel te slapen.
‘Het is prachtig weer! In Zuid-Duitsland kunnen we kaalkopjes zoeken in het bos. Dan zetten we daar onze tent op en kunnen we trippend op onze rug naar de sterren kijken.’
‘Absoluut niet,’ zei ik. ‘Geen drugs. Ik wil het niet hebben. Dat doe je maar een keer met leeftijdsgenoten als je het echt niet laten kan.’
Hij deed nog wat pogingen om me te overtuigen, maar ik heb er nauwelijks naar geluisterd. Gelukkig legde hij zich er vrij snel bij neer.
Aan het begin van de middag reden we Keulen binnen. Alle hotels in de stad bleken volgeboekt vanwege een jaarlijkse computerspellenbeurs. De straten waren vol met ongeschoren jongeren in spijkerbroek en zwarte t-shirts met opdruk. Uiteindelijk vonden we een pension dat nog een klein kamertje had met een stapelbed. De douches en toiletten waren op de gang. We zetten onze tassen neer en trokken direct het centrum in. Tom ging op zoek naar een fotowinkel die hij in Nederland op internet had gevonden. Hij kocht er binnen vijf minuten een digitale spiegelreflexcamera van Nikon. Er zat zelfs een Nederlandstalige gebruiksaanwijzing bij.
‘Die lees ik vanavond wel even door,’ zei hij. ‘Volgens mij weet ik toch wel ongeveer hoe hij werkt.’
‘s Avonds aten we pizza op een terras aan de Rijn. Tom maakte foto’s van jongelui die in plezierbootjes voorbij kwamen drijven. Toen het begon te schemeren gingen we terug naar het pension. Ik was moe en Tom wilde schrijven.
‘Vanavond schrijf ik het eerste hoofdstuk van mijn roman,’ verklaarde hij, met een vingertje in de lucht. Bij aankomst op onze kamer ging hij eerst op onderzoek uit. Er viel weinig interessants te ontdekken. Een stapelbed, een houten kledingkast met planken en hangertjes en een klein tafeltje met twee kuipstoeltjes. Hij vertrok naar de gang om het sanitair te inspecteren. Ik pakte mijn tas uit en begon mijn overhemden uit te hangen. Na enkele minuten stormde Tom de kamer weer binnen met zijn fototoestel in zijn handen.
‘Dit móet je zien!’ zei hij. Hij toonde me het digitale schermpje van de camera. Ik zag een haarscherpe foto van een geel uitgeslagen wc-pot met een drol erin.
‘Gatverdamme!’ Ik duwde het toestel weg. ‘Wat ben je in vredesnaam aan het doen?’
‘Een T!’ riep hij. ‘Een perfecte hoofdletter T. De T van Tom!’
Ik staarde hem met open mond aan.
‘Dat is echt smerig, Tom. En ook niet normaal, om dat zomaar te laten zien. Sorry dat ik het zeg, maar soms gedraag je je echt onvolwassen.’
Hij beet op zijn lip en knoopte resoluut de bovenste twee knopen van zijn spijkerbroek dicht.
‘Misschien ben ík niet onvolwassen. Misschien ben jij gewoon preuts en ouderwets.’
Ik haalde mijn schouders op.
‘In beide gevallen hoef ik jouw drollen niet te zien.’
‘Prima.’ Hij legde zijn hand op de spijlen van het trapje dat aan het stapelbed vastzat. ‘Ik wil trouwens op het bovenste bed.’
Ik gaf geen antwoord. Hij klom langs de trap omhoog en ging op bed liggen. Op zijn rug, met zijn handen achter zijn hoofd.
‘Maarten, zou jij alsjeblieft mijn dagboekje aan willen geven? Ik lig er al in.’
Ik viste het boekje uit zijn rugzak en gooide het op het bed. Hij begon met zijn kont te wiebelen, waardoor het hele bed piepend heen en weer bewoog.
‘Het bed piept,’ stelde hij vast.
‘Ik hoor het.’
Hij draaide zich op zijn zij, met zijn rug naar me toe.
‘Ik ben moe,’ zei ik. ‘Het was een lange dag.’
Hij gaf geen antwoord. Even later hoorde ik zachtjes het krassen van pen op papier. Ik pakte mijn boek en ging ook op bed liggen.

© Jan 2013