Poëzieweek 2016 (28 januari tot en met 3 februari)

Het is vandaag 28 januari, Gedichtendag! Deze dag luidt de Poëzieweek in. Onder het motto ‘Jaren die druppelend versmelten’ staat de Poëzieweek dit jaar in het thema van herinneringen. De komende dagen is het een en al poëzie wat de klok slaat! Op scholen, in de bibliotheek en natuurlijk bij de boekhandel.

De Vlaamse auteur Stefan Hertmans schreef het Poëziegeschenk Neem en lees. Tijdens de Poëzieweek krijg je dit geschenk cadeau van je boekhandelaar bij besteding van ten minste € 12,50 aan poëzie. In Neem en lees neemt Hertmans de lezer mee langs allerlei vormen van herinnering. Lees hier een interview met de auteur over hoe poëzie de ondertoon van zijn bestaan vormt.


Zelf kom ik maar weinig toe aan het lezen van gedichten, ik zeg het eerlijk. Dit jaar heb ik de Poëziekalender van Van Oorschot naast m’n bed hangen, maar het wil nog wel ’ns gebeuren dat ik plotseling ontdek dat ik een paar dagen achterloop… Poëzie lezen vergt rust en aandacht, je moet er echt voor gaan zitten. Dat wil niet zeggen dat ieder gedicht moeilijk of ontoegankelijk is. Integendeel, een ‘simpel’ gedicht kan juist veelzeggend zijn.

Ogenschijnlijk eenvoudige gedichten vind je in de recent verschenen dichtbundel van Jaap Robben, schrijver van de bestseller Birk (2014). In ’s Nachts verdwijnt de wereld (2016) roept hij in heldere taal herkenbare gedachten en gevoelens op bij de lezer. En het moet gezegd worden: de illustraties en vormgeving dragen daar zeker aan bij!

Jaap Robben: 'Saharazand' (uit de bundel 's Nachts verdwijnt de wereld), illustratie: Mereld Eyckerman
Gedicht ‘Saharazand’ uit de bundel ’s Nachts verdwijnt de wereld door Jaap Robben. Illustratie: Mereld Eyckerman

Ik heb nog niet bedacht welke poëziebundel ik dit jaar aanschaf. Ik zit te azen op Ouderen zijn het gelukkigst (2015) van Anton Korteweg. Of zal ik wachten op de nog te verschijnen verzamelbundel Voor de liefste onbekende van Ingmar Heytze?

Heb jij een poëzietip voor me?

Leesfragmenten en voorpublicaties #13

Uitgevers en boekhandelaren laten de lezer graag kennismaken met nieuwe boeken. En wat is nu de beste manier om een publicatie aan te prijzen? Inderdaad, met de inhoud. Op internet zijn dan ook heel wat leesfragmenten en voorpublicaties te vinden. Zo kun je – vaak nog voor verschijnen – een indruk krijgen van het boek.

Dit is de oogst van deze editie:

    • Vijftig jaar geleden moesten de staatsmijnen in Limburg sluiten. De welvaart die toen beloofd werd bleef uit. Cultuurhistorica Marcia Luyten beschrijft in Het geluk van Limburg welke gevolgen de geschiedenis had op haar dagelijkse leven. Op de website van NRC staan een aantal scènes.

    • ’t Jagthuys van Merijn de Boer gaat over zorgverlener Vera die als een blok valt voor een wereldvreemde kluizenaar ‘met het verstand van een professor en het lichaam van een bouwvakker’. Ze probeert hem bij zijn moeder weg te halen…  Een leesfragment staat op de website van Boekhandel Athenaeum.
    • Een debuutroman die op mijn verlanglijstje staat: De psychiater en het meisje van Erik Rozing (zelf werkzaam als psychiater). Volgens de uitgever geschreven ‘met humor en een scherp oog voor de merkwaardigheden van de menselijke geest’. Het omslag vind ik trouwens ook prachtig! Lees op de website van Meulenhoff meer over dit boek.

 

Welk boek spreekt jou aan?

 

Boek op doek #38

Michael Ancher: ‘Een lezend jong meisje, Maren Sofie Olsen’ (1885)

De Deense kunstschilder Michael Ancher (1849-1927) behoort tot de impressionisten. Hij was getrouwd met Anna Kirstine Brøndum, ofwel Anna Ancher, die ook de schilderkunst beoefende (zie hier een voorbeeld hoe zij een lezende vrouw schilderde). Zij hadden elkaar ontmoet in de kunstenaarskolonie Skagen. Michael Ancher is beroemd om zijn voorstellingen van het zware leven van Skagense vissers die menigmaal elkaars leven hebben gered.

 

Inge kijkt | 5 jaar later: Adriaan van Dis

Adriaan van Dis’ reis naar (en een documentaire over) Israël is van de baan, waarom? En wat doet die Mozambikaan naast zijn leestafel?

Vijf jaar geleden interviewde Jeroen Pauw schrijver Adriaan van Dis over de toekomst. Samen blikken ze op dit gesprek terug. Van Dis sprak over zijn naderende dood (‘nationale rouw, veel bloemen, ontzettend veel gehuichel graag’) en over de wording van zijn laatste roman Ik kom terug (2014) en zijn schrijverschap. Ook zijn visie op multiculturele samenleving komt ter sprake. Een interessant gesprek dus, bekijk de uitzending hier.

In de uitzending zie je een stukje van een in memoriam dat Van Dis uit naam van zijn vader voor zichzelf schreef langs. De integrale tekst is hier te beluisteren en te lezen.

Wil je meer weten over Adriaan van Dis? Bekijk zijn website hier.