Toen schrijver Ernest van der Kwast (1981) drie jaar geleden in het tv-programma ‘De Wereld Draait Door’ te gast was, had hij zijn Indiase moeder meegenomen (bekijk het gesprek hier). Zij maakte een onuitwisbare indruk op mij, wat een pittige tante! Ze werd aangekondigd als een ‘dominante vrouw wier leven in het teken staat van afdingen en koopjes’ en dit beeld bevestigde ze gedurende die avond. Tijdens de uitzending werd duidelijk dat Van der Kwast een boek heeft geschreven vol hilarische anekdotes over zijn moeder, al dan niet aangedikt. Maar Mama Tandoori (2010) is niet alleen grappig, er schuilt ook tragiek in het verhaal. De roman gaat over familiebanden en over hoop op een goede toekomst. Over cultuurverschillen en over teleurstellingen.

Het begon allemaal met twee koffers. Mijn moeder kwam in 1969 met twee koffers vol armbanden, kettingen en oorringen in Nederland aan. Ze betrok een kamer in het zusterhuis en ging aan de slag als verpleegster. De koffers verstopte ze onder het bed, volgens Indiërs de beste plek om waardevolle spullen te bewaren. Mijn moeder vertrouwde mij ooit toe: ‘Inbrekers kijken nooit onder bedden.’ Mijn vader fluisterde in mijn oor: ‘In India heeft bijna niemand een bed.’

De moeder van de verteller in Mama Tandoori, Veena, heeft heel wat tegenslagen moeten verwerken in haar leven. Ze groeit op in India, en heeft succes als hardloopster, maar moet deze loopbaan laten varen. Ze trekt vanwege een onmogelijke liefde weg uit India. In Nederland trouwt ze met een wetenschapper en krijgt drie zoons. Ze droomt van hun carrières als advocaat of arts, maar tot haar grote verdriet heeft haar oudste zoon een verstandelijke handicap, huwt de middelste zoon een moslima en wordt de jongste zoon, Ernest, schrijver. Toch blijft Veena hopen op een goede toekomst. Van der Kwast nuanceert met deze vertellingen het beeld van zijn moeder. Veena is geen onmogelijke vrouw, ze is een liefhebbende moeder die reageert vanuit haar eigen culturele achtergrond. Dit levert een hoop humoristische situaties op, zoals het bezoek aan Lourdes of de vele verhuizingen.

Geregeld maken de komische anekdotes plaats voor ietwat diepzinnige passages. Ik vond deze gedeeltes soms wat aanmatigend en niet goed in het verhaal passen. Wel vind ik het knap dat Van der Kwast verder gaat dan een karikatuur neerzetten van zijn moeder; hij weet de lezer te ontroeren. Ook het bezoek aan India, waarin de verteller in twee tantes een mildere en een fellere ‘versie’ van zijn moeder herkent, waren mooie vertellingen. Mama Tandoori is vlot geschreven, met veel humor, en daardoor is het een fijn boek. Nog één wijze les van Veena: gratis is goed!

Volg dit blog via Bloglovin’, Facebook of Twitter door op de onderstaande buttons te klikken of vul in de rechterzijbalk je e-mailadres in, klik op ‘Inschrijven’ en ontvang van iedere blogpost een bericht!