Ik heb me een paar dagen ongedompeld in het wel en wee van de liefde! Ik las de nieuwe roman van Margriet de Moor: Mélodie d’amour (2013). Eerder las ik van deze schrijfster haar prachtige debuutroman Eerst grijs, dan wit, dan blauw (1991) en het indrukwekkende De verdronkene (2005). Margriet de Moor heeft zich bewezen als schrijfster van sensitief proza, waarin levensvragen niet uit de weg worden gegaan. Met oog voor detail schetst zij in Mélodie d’amour hoe een ieder onderworpen is aan de kracht van de liefde. En hoewel liefde een ondoorgrondelijk raadsel blijft, is het boek geen zware kost. Integendeel, de lichtvoetige en fijnzinnige stijl van De Moor maakt deze liefdesroman een genoegen om te lezen.

In haar negende roman toont Margriet de Moor de liefde in al haar gedaantes. In vier verhalen – die los van elkaar te lezen zijn, maar via bepaalde personages met elkaar verbonden zijn – laat de schrijfster zien dat liefde zowel schitterend als verwoestend kan zijn. In Mélodie d’amour lezen we over de loyale genegenheid van een man voor zijn ex-vrouw en over het radeloze liefdesverdriet van een gewezen minnares. De roman gaat ook over de jaloerse liefde tussen een broer en zijn zus. En over een man die verliefd wordt en het sterven nog even uitstelt. Het ontbreekt de personages geenszins aan liefde. Desondanks gaat het nog wel eens mis tussen de geliefden en blijft men zoeken naar ware liefde.

‘De wereld is groot. Maar als je wil, kinderen, kríjg je die ene die je tussen al die anderen zoekt en die je onafgebroken in je gedachten hebt altijd wel in het vizier. Dat geldt voor een vrouw niet minder dan voor laten we zeggen een jager op een monsterlijk intelligente grote witte potvis.’ (p. 140)

Wat mij opvalt aan de stijl van Margriet de Moor, is dat ze met het benoemen van kleine details sfeer kan scheppen. (Bijvoorbeeld: ‘Het had die ochtend nog steeds onafgebroken geregend, maar ’s middags kon je de seringen ruiken.’ (p.36)). De Moor heeft oog voor de omgeving waarin het verhaal zich afspeelt, of de personages zich nu in de stad bevinden of op het strand. Ik ben onder de indruk van Mélodie d’amour. Ieder verhaal heeft zijn eigen toon; soms ontroerend en meeslepend, af en toe spannend en angstaanjagend. Margriet de Moor laat met dit boek zien dat de liefde een kracht is die mensen te boven gaat.

Volg dit blog via Bloglovin’, Facebook of Twitter door op de onderstaande buttons te klikken of vul in de rechterzijbalk je e-mailadres in, klik op ‘Inschrijven’ en ontvang van iedere blogpost een bericht!